Gdy się miało szczęście, które się nie trafia:
czyjeś ciało i ziemię całą,
a zostanie tylko, tylko fotografia,
to - to jest bardzo mało...
Nie widziałam cię już od miesiąca
I nic. Jestem może bledsza,
Trochę śpiąca, trochę bardziej milcząca,
Lecz widać można żyć bez powietrza!
oczy tej małej jak dwa błękity, byłes dla niej jak młody bóg
sytuacja mnie przeraża, inspiruje i zatraca
Subskrybuj:
Komentarze do posta (Atom)
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz